top of page
Context
​
Onze klant is ANDREI , een 26-jarige man. Hij is gepassioneerd door het maken van muziek en kunst.
Andrei heeft beperkte spiercontrole over zijn lichaam, maar hij kan zijn ogen en nek op een gecontroleerde manier bewegen. Hij kampt ook met spasmen. Daarom wordt Andrei ondersteund door een rolstoel wanneer hij onderweg is. Hij heeft ook gewerkt met universiteitsstudenten die ons voorgingen, namelijk het team van ABILITYTECH .
Voor interactie en communicatie vertrouwt hij op zijn tablet genaamd MYTOBII , die gebruik maakt van eye-tracking. Hiermee kan hij nauwkeurig uittypen wat hij wil zeggen, zijn rolstoel verplaatsen en kunst en muziek maken.
Onze deelnemer
Scriptie Ester
Ons doel is om Andrei's bereik van toegang uit te breiden door de functionaliteit van zijn rolstoel te vergroten.
Gebaseerd op het fundamentele werk van Met de bachelorscriptie van Esther Nijweide , waarin de ethische overwegingen en regelgevende kaders rond rolstoelontwerp werden onderzocht, streven we ernaar de veiligheid en bruikbaarheid van Andrei's rolstoel te vergroten. Het onderzoek van Nijweide onderstreepte de noodzaak van een noodstopmechanisme binnen het rolstoelsysteem, een conclusie die als basis dient voor onze huidige inspanningen. Door gebruik te maken van het voorlopige onderzoek van Nijweide naar hoofdbewegingen en mogelijke knopplaatsingen, proberen we het ontwerp van deze noodknop te verbeteren om extra functionaliteiten te bieden.
"Ons DOEL is om Andrei meer autonomie en veelzijdigheid te bieden in zijn dagelijkse activiteiten"
Literatuuronderzoek
Om onze ontwerpuitdaging te starten, werd onderzoek gedaan, waarbij we vier nuttige onderzoekspapers tegenkwamen die licht werpen op beide TECHNISCHE EN EMOTIONELE DIMENSIES van rolstoelgebruik. De eerste twee artikelen beschrijven de werking van oog- en hoofdbestuurde rolstoelen , terwijl de laatste twee zich verdiepen in de emotionele ervaringen en maatschappelijke percepties van gebruikers . Dit onderzoek onderstreept de complexe relatie tussen technologie en emotie binnen de rolstoelgemeenschap.
Er zijn vier onderzoekspapers onderzocht, waarbij de nadruk lag op twee verschillende soorten rolstoelsystemen.
De eerste twee artikelen gingen dieper in op de technische aspecten van rolstoelen die worden bestuurd door respectievelijk oogbewegingen en hoofdbewegingen . Ze bespraken details zoals software, componenten, signalen, stroom, beeldverwerking en codering. Ook de bewegingen van de rolstoelen, inclusief stuur- en hoekaanpassingen, werden onderzocht.
Beide rolstoelsystemen boden vergelijkbare richtingsbewegingen, maar de hoofdbewegingsgeleide rolstoelen hadden een extra onafhankelijke aan/uit-schakelaar. Ondanks enkele kleine foutsignalen vertoonde de op hoofdbewegingen gebaseerde navigatie een betere nauwkeurigheid vergeleken met ooggestuurde systemen. De componenten die in elk rolstoelsysteem werden gebruikt, varieerden, inclusief batterijen, motoren en filters.
De andere twee artikelen concentreerden zich op de emotionele aspecten van rolstoelgebruik en bespraken gevoelens als positiviteit, negativiteit en emotioneel management. Ze benadrukten de uitdagingen waarmee rolstoelgebruikers worden geconfronteerd bij het omgaan met maatschappelijke attitudes en meningen. Daarnaast kwamen onderwerpen als mobiliteit, cognitie en gezondheid aan de orde.
AANVULLEND ONDERZOEK:
Er is aanvullend onderzoek gedaan naar de manier waarop het zitten in een rolstoel de emoties van de rolstoelgebruiker beïnvloedt, evenals de mensen om hem heen en de communicatie tussen deze twee groepen. Het identificeren van de bronnen van deze emoties kan ons als ontwerpers helpen om mogelijk negatieve, vooropgezette associaties tegen te gaan door middel van ontwerpmethoden.
Mensen met een handicap ervaren verschillende vormen van kwetsbaarheid , waaronder inherente kwetsbaarheid die voortkomt uit hun beperking, contingente kwetsbaarheden veroorzaakt door maatschappelijke attitudes en discriminatie, en toegeschreven mondiale kwetsbaarheden waarbij aannames over één aspect van hun handicap zich uitstrekken tot andere gebieden van hun leven. Deze kwetsbaarheden kunnen leiden tot sociale nadelen, zoals beperkte toegang tot onderwijs en werkgelegenheid.
Bovendien worden rolstoelgebruikers vaak geconfronteerd met uitdagingen bij het navigeren in openbare ruimtes vanwege gevoelens van schaamte en de misvattingen rond hun handicap. Deze misvattingen kunnen leiden tot zowel overschatting als onderschatting van hun capaciteiten, wat resulteert in gevoelens van woede en frustratie . Door humor te omarmen en schaamte te verdrijven, kunnen ze anderen echter helpen hun handicap te begrijpen en te accepteren.
Hieronder vindt u een voorbeeld van de verschillende gevoelens die bij beide partijen kunnen worden opgeroepen door het ontwerp van een rolstoel te veranderen van een gewone rolstoel die u vaak in ziekenhuizen aantreft, naar een moderne, gestileerde rolstoel.
ONTWERP 1
ONTWERP 2
Het ontwerp van een rolstoel doet ertoe, zo blijkt uit het onderzoek. De manier waarop mensen over een rolstoel denken, verandert naarmate het ontwerp moderner is, evenals de gevoelens van de persoon die erin zit. Dit is te zien op de afbeeldingen hierboven. De moderne rolstoel roept meer positieve emoties op, zoals verbazing, betrokkenheid en geluk, terwijl het traditionele ontwerp vooral negatieve emoties opriep, zoals verdriet, bezorgdheid en wrok.
​
​
​
Uit thematische analyse komen drie hoofdconclusies naar voren.
Ten eerste is humor een veelgebruikt coping-mechanisme voor rolstoelgebruikers in gênante situaties. Ten tweede is humor weliswaar hun toevlucht nemen, maar dit is niet altijd hun voorkeurskeuze, maar eerder een coping-strategie als ze het gevoel hebben dat de mogelijkheden beperkt zijn. Ten slotte kampen rolstoelgebruikers niet alleen met hun handicap, maar ook met maatschappelijke percepties en reacties, wat tot aanzienlijke emotionele uitdagingen leidt.
CONCLUSIES
​
bottom of page